شکر نعمت
امام جعفر صادق (ع) در میان عده ای از اصحاب نشسته اند که مردی نزدیک می آید :
- نیازمندم، کمکم کنید. فقیرم، بی چیزم کمکم کنید ...
امام (ع) از ظرف انگوری که در مقابلشان قرار دارد خوشه ای برمی دارند و به او میدهند.- انگور می خواهم چکار، پول بدهید! حضرت انگور را درون ظرف برمیگردانند و می فرمایند : انشا الله خدا مشکلت را حل کند.سائل می رود، ولی خیلی زود برمی گردد.- عیبی ندارد، همان انگور را بدهید.حضرت این بار چیزی به او نمی دهد و همان دعا را برایش تکرار می کنند.کمی بعد فقیر دیگری می آید؛ نیازمندم، کمکم کنید.... امام صادق (ع) چند حبه انگور را که دردست دارند به او می دهند.- سائل آنها را می گیرد و در حالی که به راه می افتد می گوید : الحمدالله.امام که صدای او را می شنود می فرماید: کمی صبر کن. سپس هر دو دست مبارکش را پر از انگور می کند و به او می دهد. مرد فقیر انگور ها را می گیرد و می گوید : الحمدالله رب العالمین.امام رو به یکی از همراهان خود کرده می گوید : چه قدر پول همراه داری؟ می گوید : 20 سکه. امام می فرماید :
از سوی من همه را به این مرد بده.
سائل سکه ها را می گیرد و باز می گوید الحمدالله رب العالمین.
امام (ع) که چیزی دیگری همراه ندارد، عبای خود را به فقیر می دهد.مرد با خوشحالی می گوید : از شما ممنونم که مرا با لباس خود پوشاندید.
حضرت سکوت می کنند و مرد با خوشحالی از آنها دور می شود.
رسول اکرم (ص) می فرمایند :
همسایه خوبی برای نعمت ها باشید و آن ها را آزرده و فراری نکنید. بسیار کم اتفاق می افتد که نعمتی از دست کسی بگریزد و دوباره نزد او بازگردد.
به راستی کسی که بجای استفاده درست از نعمت های سلامتی، عقل و عمر، این سرمایه ها را در کارهای بیهوده هدر می دهد، آیا جز سرافکندگی و خجالت، عاقبت دیگری خواهد داشت؟
تنظیم : رضا سلطانی.دین و اندیشه تبیان
خدایا شکرت
:: بازدید از این مطلب : 1291
|
امتیاز مطلب : 13
|
تعداد امتیازدهندگان : 5
|
مجموع امتیاز : 5
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
